Οι κιρσοί των κάτω άκρων (από το λατινικό varix - "όζος") είναι μια από τις πιο κοινές αγγειακές παθήσεις των κάτω άκρων. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, επηρεάζει το 20 έως 40% του ενήλικου πληθυσμού στις ανεπτυγμένες χώρες. Eines der Hauptsymptome der Krankheit ist das Auftreten von Krampfadern, die Bildung von Krampfadern und die Ausdünnung der Venenwand, was zum Auftreten einer Klappeninsuffizienz der Venen und zur Entwicklung von Krampfadern e Symptomens (VI) führt. Η εκδήλωση του CVI, με τη σειρά του, συνοδεύεται από ένα ολόκληρο σύμπλεγμα συμπτωμάτων, όπως βάρος στα πόδια, οίδημα, κόπωση, κάψιμο, νυχτερινές κράμπες, εξασθενημένος τροφισμός του δέρματος και των μαλακών ιστών (δερματοκυτταρίτιδα). Όλοι οι ασθενείς με κιρσούς αργά ή γρήγορα θα αναπτύξουν φλεβική ανεπάρκεια.
Η σύγχρονη ιατρική έχει επιτύχει εκπληκτικά αποτελέσματα στη θεραπεία των κιρσών, με καλό αισθητικό αποτέλεσμα θεραπείας, μακροχρόνια αποτελέσματα και ελάχιστη συχνότητα υποτροπών της νόσου.
Ωστόσο, ένα μέρος του πληθυσμού εξακολουθεί να φοβάται τις χειρουργικές επεμβάσεις και δεν απευθύνεται σε ειδικό. Το άρθρο μας είναι αφιερωμένο σε αυτό το τμήμα του πληθυσμού.
Μέχρι σήμερα, οι πιο κοινές λαϊκές μέθοδοι για τη θεραπεία των κιρσών των κάτω άκρων είναι η ιριδοθεραπεία (ή η θεραπεία των κιρσών με βδέλλες), η βοτανοθεραπεία (βοτανοθεραπεία), τα ποδόλουτρα με αντίθεση, όλα τα είδη αλοιφών και τρίψιμο και, φυσικά, η θεραπεία διατροφής. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε καθεμία από αυτές τις μεθόδους.
Χιρουδοθεραπεία
Η θεραπεία με βδέλλες έχει χρησιμοποιηθεί από τους γιατρούς για μια ποικιλία ασθενειών. Οι τοιχογραφίες που ανακαλύφθηκαν στους τάφους των Αιγυπτίων Φαραώ της 18ης Δυναστείας (1567–1308 π.Χ.) περιέχουν ήδη στοιχεία θεραπείας με βδέλλες. Χρησιμοποιήθηκαν ευρέως από γιατρούς της αρχαίας Ινδίας, της Ελλάδας και της Ρώμης, όπως αποδεικνύεται από τα έργα των κλασικών της αρχαίας ιατρικής - Claudius Galen (II αιώνας μ.Χ.), Antillus (IV αιώνας), Avicenna (X-XI αιώνες) και πολλοί άλλοι. Οι θεραπευτικές ιδιότητες της βδέλλας χρησιμοποιούνται για αθηροσκλήρωση, υπέρταση, στεφανιαία νόσο, κιρσούς, φλεγμονώδεις διεργασίες, αρθρώσεις και πολλές άλλες παθολογικές διεργασίες.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες των βδέλλων συνδέονται με το σάλιο τους, το οποίο εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος του ασθενούς όταν τσιμπηθεί. Το σάλιο περιέχει περίπου 30 ένζυμα και βιολογικά δραστικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένης της ιρουδίνης, η οποία συμβάλλει στην αραίωση του αίματος, η οποία με τη σειρά της εμποδίζει το σχηματισμό θρόμβων αίματος και βελτιώνει τη μικροκυκλοφορία στο σημείο του δαγκώματος.
Το πιο συνηθισμένο μέρος για την τοποθέτηση βδέλλων για κιρσούς είναι σημεία που βρίσκονται σε σχέδιο σκακιέρας και στις δύο πλευρές της φλέβας, υποχωρώντας από την άκρη της κατά 1-3 cm. Πολλοί ιρουδοθεραπευτές προτείνουν επίσης την τοποθέτηση βδέλλες στις περιοχές του κάτω τρίτου του ποδιού όπου το δέρμα έχει υποστεί τις μεγαλύτερες τροφικές αλλαγές. Ο αριθμός των βδέλλων που χρησιμοποιούνται κυμαίνεται από 6 έως 10 και εξαρτάται από το μήκος των διεσταλμένων φλεβών και τη σοβαρότητα των τοπικών παθολογικών αλλαγών. Η πορεία της θεραπείας μπορεί να διαρκέσει από 5 έως 15 συνεδρίες. Στο τέλος της διαδικασίας, πρέπει να εφαρμοστεί ένας ελαστικός επίδεσμος ή κάλτσες συμπίεσης.
Είμαστε πολύ επιφυλακτικοί σχετικά με αυτό το είδος θεραπείας γιατί η θεραπεία στοχεύει μόνο στην πρόληψη της θρόμβωσης, η οποία εμφανίζεται συχνά με κιρσούς, τίποτα περισσότερο. Η Hirudotherapy απλώς εξομαλύνει τα συμπτώματα της νόσου και δεν σημαίνει την εξάλειψη της κύριας αιτίας της ανάπτυξης των κιρσών - την εξάλειψη της αντίστροφης ροής (εκροής) αίματος μέσω παθολογικών φλεβών - και επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί η κύρια μέθοδος θεραπείας των κιρσών. Εάν υπάρχουν έντονες τροφικές αλλαγές στο δέρμα του ασθενούς, η θεραπεία με βδέλλες μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές, μόλυνση και νεκρώσεις του δέρματος.
Βοτανοθεραπεία (βοτανοθεραπεία) για κιρσούς
Επί του παρόντος, η βοτανοθεραπεία ως ανεξάρτητη μέθοδος θεραπείας των κιρσών δεν εξετάζεται σοβαρά ούτε από τους βοτανολόγους ούτε από τους αντιπάλους τους. Τα φυτικά φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο ως συμπλήρωμα της κύριας θεραπείας ή συνιστώνται ως προληπτικό μέτρο. Όταν χρησιμοποιούνται σωστά και τακτικά, ορισμένοι συνδυασμοί βοτάνων βοηθούν στην ενίσχυση και αύξηση του τόνου του φλεβικού τοιχώματος, αποτρέπουν το σχηματισμό θρόμβων αίματος και έχουν αντιφλεγμονώδη δράση. Το πιο γνωστό και πιο αποδεδειγμένο φυτικό φάρμακο, που έχει από καιρό αναγνωριστεί στην κλασική ιατρική, είναι το ιπποκάστανο. Διάφορα φάρμακα για εξωτερική ή εσωτερική χρήση παρασκευάζονται από άνθη, φρούτα ή φύλλα, τα οποία ενισχύουν το τοίχωμα της φλέβας, ανακουφίζουν από τη φλεγμονή, αραιώνουν το αίμα και μειώνουν τη δραστηριότητα πήξης του. Τα γνωστά venotonics περιλαμβάνουν επίσης τη λουίζα και τα κόκκινα αμπελόφυλλα. Η αλογοουρά, το κόμπο και το πνευμονόχορτο συμβάλλουν στην ενίσχυση του τοιχώματος των φλεβών και στην ομαλοποίηση των μεταβολικών διεργασιών στον συνδετικό ιστό. Η πικραλίδα έχει περίπου τις ίδιες ιδιότητες χάρη στα φωσφολιπίδια που βρίσκονται σε όλα τα μέρη του φυτού.
Για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στα τριχοειδή αγγεία και την πρόληψη της θρόμβωσης, χρησιμοποιούνται φυτά που περιέχουν διάφορες ομάδες ουσιών - κουμαρίνες ή σαλικυλικά, που μειώνουν την πήξη του αίματος: γλυκό τριφύλλι, λινάρι, λιβάδι, βατόμουρο, παιώνια και άλλα.
Σχεδόν όλα τα βότανα που αναφέρονται έχουν αντιφλεγμονώδη δράση σε κάποιο βαθμό, αλλά αυτή η ιδιότητα είναι πιο έντονη όταν χρησιμοποιούνται φυτά πλούσια σε τόνους και γαλλικό οξύ: ρίζα μπεργκένιας, φύλλο ιπποφαούς ή φλοιός βελανιδιάς.
Ως εκ τούτου, η βοτανοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία των κιρσών, αλλά μόνο ως συμπλήρωμα σε χειρουργικές ή άλλες (λιγότερο ή περισσότερο) ριζικές θεραπείες.
Αλοιφές και τζελ για κιρσούς
Αν μιλάμε για κιρσούς και θεραπεία με αλοιφή ή τζελ, τότε αυτή η μορφή δοσολογίας χρησιμοποιείται συχνά σε ασθενείς για να αραιώσει το αίμα, να έχει αντιφλεγμονώδες και αναλγητικό (ανακουφιστικό) αποτέλεσμα και να βελτιώσει τις επανορθωτικές ιδιότητες του δέρματος στο φόντο της χρόνιας φλεβικής ανεπάρκειας. Αυτό που είναι σημαντικό είναι το γρήγορο αποτέλεσμα, η ασφάλεια και η ακίνδυνη εφαρμογή της. Οι κιρσοί που αντιμετωπίζονται με αλοιφή μπορεί να σταματήσουν ή να επιβραδυνθούν όταν αυτά τα τοπικά φάρμακα χρησιμοποιούνται σωστά. Η αποτελεσματικότητα των υπαρχουσών αλοιφών εξαρτάται από τα συστατικά που αποτελούν τη βάση τους. Χρησιμοποιώντας αλοιφές, δεν μπορείτε να σταματήσετε εντελώς την εξέλιξη των κιρσών, αλλά μπορείτε να ανακουφίσετε τα κλινικά συμπτώματα της νόσου. Δεν θα πρέπει να θεωρείτε κανένα φάρμακο και πληροφορίες σχετικά με αυτό ως άμεσο οδηγό για να απαλλαγείτε μόνοι σας από κιρσούς. Σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να συμβουλευτείτε έναν φλεβολόγο για συστάσεις.
Διαιτοθεραπεία για κιρσούς.
Η διατροφική θεραπεία για τους κιρσούς είναι ένα πολύ σημαντικό συστατικό για την επιτυχή θεραπεία της νόσου. Εάν είστε υπέρβαροι, πρέπει οπωσδήποτε να χάσετε βάρος. Αν το επιτρέπει η θέση ή τα χρήματά σας, μπορείτε απλά να επιδοθείτε σε θαλασσινά όπως καλαμάρια, γαρίδες, φύκια κ.λπ. Εκτός από πρωτεΐνη περιέχουν πολλές χρήσιμες ουσίες όπως χαλκό και βιοφλαβονοειδή. Τα θαλασσινά προάγουν την παραγωγή ελαστίνης. Αυτή είναι μια ουσία που δυναμώνει τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων και τα εμποδίζει να τεντωθούν. Όταν τα αγγεία είναι κορεσμένα με μια τέτοια ουσία, είναι πιο ανθεκτικά στις αλλαγές της αρτηριακής πίεσης. Η διατροφή για τους κιρσούς θα πρέπει επίσης να είναι πλούσια σε βιταμίνες, οπότε ας πάμε σε αυτές. Η ρουτίνη (ή βιταμίνη P) βρίσκεται στα κάστανα, τα φουντούκια και τα chokeberries. Έχει μια πολύ χρήσιμη ιδιότητα: μειώνει τη διαπερατότητα των φλεβών και έτσι μειώνει το πρήξιμο των ποδιών. Μια άλλη βιταμίνη που μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση των κιρσών είναι η βιταμίνη C. Η χρήσιμη ιδιότητά της είναι να αποτρέπει τους θρόμβους αίματος. Καταναλώστε περισσότερες τροφές με βιταμίνη Ε, όσπρια, φυτρωμένους κόκκους σίκαλης και σιταριού, κρόκους αυγών, συκώτι, φρέσκα κρεμμύδια, ελιά, καλαμποκέλαιο και σογιέλαιο.
Με κιρσούς, είναι απαραίτητο να αποκλείσετε τις μαρινάδες από τη διατροφή, καθώς και τα πλούσια, πικάντικα και καπνιστά τρόφιμα. Καφές, όχι περισσότερο από ένα ή δύο φλιτζάνια την ημέρα και με γάλα, καλύτερα να αντικατασταθεί με πράσινο τσάι. Τα ποτά που περιέχουν αλκοόλ αντενδείκνυνται επειδή το αλκοόλ συγκρατεί νερό στο σώμα, γεγονός που αυξάνει το φορτίο στο φλεβικό σύστημα. Πρέπει να αποφεύγετε τα γλυκά και το αλεύρι (όλα τα αρτοσκευάσματα), είτε πρόκειται για κέικ είτε για ρολό.
Ποδολουτρά, ντους αντίθεσης, φυσιοθεραπεία για κιρσούς.
Με τους κιρσούς, όπως και με κάθε αγγειακή νόσο, η σωματική δραστηριότητα έχει μεγάλη θεραπευτική σημασία. Επί του παρόντος, οι ειδικοί έχουν αναπτύξει ένα σύνολο σωματικών ασκήσεων για κιρσούς, που εκτελούνται τακτικά, οι οποίες μπορούν να μειώσουν τις εκδηλώσεις φλεβικής ανεπάρκειας, να επιβραδύνουν την ανάπτυξη κιρσών και να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο επικίνδυνων επιπλοκών των κιρσών. Η τακτική σωματική δραστηριότητα ενισχύει τις φλέβες των κάτω άκρων. Όλα αυτά μπορούν να αποδοθούν πλήρως στα ποδόλουτρα και στα ντους με αντίθεση.
Ωστόσο, εν κατακλείδι, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε για άλλη μια φορά ότι η θεραπεία των κιρσών είναι ένα σύμπλεγμα θεραπευτικών μέτρων, η σειρά και το εύρος των οποίων μπορεί να καθοριστεί μόνο από έμπειρο ειδικό. Καμία από τις μεθόδους που αναφέρονται παραπάνω δεν εγγυάται 100% θεραπεία για αυτήν την ασθένεια. Αποφύγετε τις επιπλοκές από κιρσούς.